Międzynarodowy Dzień Walki z Depresją

23.02 - to Międzynarodowy Dzień Walki z Depresją - dlatego postanowiłam napisać kilka faktów o depresji.

Poznałam kilka osób zmagających się z tymi zaburzeniami, niestety znam tez wiele osób, które próbowały wmówić sobie depresję na siłę, jedna z nich dokładnie przeczytała objawy w internecie, skutkowało to tym, że niesłusznie przyjmowała leki. Znając ją, wiedziałam, że trochę symuluje, za łatwo było ją rozbawić, chętnie imprezowała, czasami miała napady smutku, jednak po dłuższym czasie, sama przyznała, ze trochę to było naciągane.  Mieszkałam raz z dziewczyną z ciężką depresją – kompletnie nie miałam pojęcia jak mogę jej pomóc, wiedziałam, że lubi jazdę samochodem, wiec po prostu starałam się wyciągnąć ją na zakupy. Często miewała stany, że nie wstawała na zajęcia, potrafiła dwa dni spędzić w łóżku, dużo spała, mało jadła, ciężko było ją zmotywować do czegoś. Znałam ją trochę wcześniej, więc wiedziałam, że naprawdę musi cierpieć. Depresja jest naprawdę ciężkim zaburzeniem i może mieć przykre konsekwencje. Dziś przytoczę kilka faktów oraz kryteria diagnostyczne.

Depresja  - grupa zaburzeń wchodzących w skład różnych zespołów. Zespoły te objawiają się głównie obniżeniem nastroju (smutkiem, przygnębieniem, niską samooceną,  małą wiarą w siebie, poczuciem winy, pesymizmem - u części pacjentów z myślami samobójczymi), niezdolnością do przeżywania przyjemności, spowolnieniem psychoruchowym  zaburzeniem rytmu dobowego (bezsennością lub nadmierną sennością) .

Jak odróżnić zaburzenie depresyjne od normalnego smutku?

 Smutek (chandra, obniżenie nastroju) jako emocję, która nie ma charakteru chorobowego (niepatologiczny smutek), można odróżnić od depresji jako zaburzenia, zwracając uwagę m.in. na następujące aspekty owych stanów:

·       smutek zwykle jest krótkotrwały i trwa kilka lub kilkanaście godzin, podczas gdy chorobowe obniżenie nastroju może utrzymywać się przez wiele tygodni lub miesięcy

·       przygnębienie w zaburzeniu depresyjnym zwykle współwystępuje z innymi objawami m.in. takimi , spowolnienie , utrata zdolności przeżywania przyjemności, przesadne poczucie winy,  niskie poczucie własnej wartości, napady lęku

·       w depresji zwykle ograniczona jest reaktywność nastroju, co oznacza, że pocieszenie osoby w depresji jest niemożliwe lub bardzo trudne (a niekiedy nawet pogarsza jej samopoczucie, ponieważ może ona czuć się nierozumiana, bezradna lub tym mocniej obwiniać się) – podczas gdy zwykły, niechorobowy smutek najczęściej ustępuje, gdy uwaga danej osoby zostanie przeniesiona na przyjemne sprawy lub pomyślne wydarzenia

·       w części przypadków depresja może wystąpić bez poprzedzających ją trudnych przeżyć czy wydarzeń, a w części może być zainicjowana przez traumatyczne przeżycie takie, jak śmierć bliskiej osoby, rozstanie – podczas gdy niechorobowy smutek zwykle ma źródło w uchwytnych

·       najczęściej zwykły smutek nie wpływa znacząco na codzienne funkcjonowanie, nie zakłóca istotnie zdolności do radzenia sobie np. z obowiązkami zawodowymi, rodzicielskimi etc., natomiast w depresji radzenie sobie nawet z codziennymi sprawami, w tym wymienionymi wcześniej obowiązkami, może być w znacznym stopniu utrudnione lub nawet niewykonalne

W Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób ICD-10 wyróżniono następujące postacie zaburzeń depresyjnych:

·       epizod depresyjny, inaczej epizod dużej depresji (F32 według klasyfikacji ICD-10) – rozpoznanie stosowane w przypadku wystąpienia u danej osoby po raz pierwszy w życiu zespołu objawów depresyjnych, które trwają co najmniej 2 tygodnie,

·       zaburzenia depresyjne nawracające (F33 według klasyfikacji ICD-10) – rozpoznawane są wówczas, gdy u pacjenta wystąpiły co najmniej dwa epizody dużej depresji, zaś nie występowały objawy maniakalne  m.in. takie jak wzmożenie nastroju i zwiększona ilość energii, które przemawiałyby za diagnozą ChAD - choroby afektywnej dwubiegunowej

·       epizod depresyjny w przebiegu ChAD(według klasyfikacji ICD-10: o nasileniu łagodnym lub umiarkowanym F31.3, o nasileniu wysokim bez objawów psychotycznych F31.4, o nasileniu wysokim z objawami psychotycznymi F31.5),

·       dystymia(F34.1 według klasyfikacji ICD-10) – rozpoznanie stosowane w przypadku utrzymywania się przez ponad 2 lata objawów depresyjnych, lecz o mniejszym nasileniu niż w przypadku epizodu depresyjnego,

·       depresja poschizofreniczna (F20.4 według klasyfikacji ICD-10) – przejawia się wystąpieniem objawów depresyjnych po epizodzie zaostrzenia psychozy schizofrenicznej, przy czym objawy schizofrenii mogą się nadal utrzymywać, lecz nie dominują już w obrazie klinicznym,

·       organiczne zaburzenia depresyjne (należące do organicznych zaburzeń nastroju o kodzie F06.3 według klasyfikacji ICD-10) – mogą one być wywołane przez różne stany wiążące się z dysfunkcją mózgu spowodowane pierwotną chorobą mózgu, chorobami układowymi, egzogennymi substancjami toksycznymi lub hormonalnymi, chorobami endokrynnymi lub innymi chorobami somatycznymi.

Rozpoznanie epizodu depresyjnego według klasyfikacji ICD-10:

Według klasyfikacji ICD-10, aby stwierdzić występowanie epizodu depresyjnego, muszą występować przez co najmniej dwa tygodnie przynajmniej dwa z trzech poniższych objawów

·       obniżenie nastroju,

·       utrata zainteresowań i zdolności do radowania się  - anhedonia

·       zmniejszenie energii prowadzące do wzmożonej męczliwości i zmniejszenia aktywności,

oraz dwa lub więcej spośród następujących objawów:

·       osłabienie koncentracji i uwagi,

·       niska samoocena i mała wiara w siebie,

·       poczucie winy i małej wartości,

·       pesymistyczne, czarne widzenie przyszłości,

·       myśli i czyny samobójcze,

·       zaburzenia snu,

·       zmniejszony apetyt.

Nie lekceważcie objawów, jeżeli zauważyliście, że Wasza obowiązkowa przyjaciółka przestała przychodzić na zajęcia, jest przygnębiona, zachowuje się inaczej – nie odsuwajcie jej od grupy, ona nie „zdziczała” – może mieć poważny problem.